مولوی

اي شاه شاهان جهان الله مولانا علي

اي نور چشم عاشقان الله مولانا علي
حمد است گفتن نام تو اي نور فرخ نام تو
خورشيد و مه هندوي تو الله مولانا علي

فریدون مشیری

دست ، گنجینه مهر و هنر است
خواه بر پرده ساز
خواه در گردن دوست
خواه بر چهره نقش
خواه بر دنده چرخ
خواه بر دسته داس
خواه در یاری نابینایی
خواه در ساختن فردایی
آنچه آتش به دلم می زند ، اینك ، هر دم
سرنوشت بشرست
داده با تلخی غم های دگر دست به هم
بار این درد و دریغ است كه ما
تیرهامان به هدف نیك رسیده است ، ولی
دست هامان ، نرسیده است به هم

صحبت لاری

ای به ولای تو تولّای من وز خود و اغیار تبرّای من

سود تو سرمایه سودای من گر بشکافند سراپای من

جز تو نیابند در اعضای من

سر به ته افکنده من از غم خموش هیکل من بلبله وش پر خروش

نغمه عشق است نه بانگ سروش زمزمه بر زمزمه آید به گوش

کیست در این قالب و اعضای من

نادر ابراهیمی

بین من و دنیا شیشه ایست

نوشتن راهیست برای گذر از این شیشه

بی آنکه بشکند

احمد شاملو

من بر می خیزم

چراغی در دست، چراغی در دلم

زنگار روحم را صیقل می زنم

آینه یی برابر آینه ات می گذارم تا با تو ابدیتی بسازم

عصر ارتباطات

روزي مردي به سفر مي رود. و به محض ورود به اتاق خود در هتل متوجه مي شود كه آن هتل به كامپيوتر مجهز است. تصميم مي گيرد به همسرش اي ميلي بزند. نامه رامي نويسد اما درتايپ آدرس دچار اشتباه مي شود وبدون اينكه متوجه آن شود نامه را مي فرستد. در اين ضمن در گوشه اي ديگر از اين كره خاكي، زني كه تازه ازمراسم خاكسپاري همسرش به خانه بازگشته بود با اين فكر كه شايد تسليتی از دوستان ياآشنايان داشته باشد به سراغ كامپيوتر مي رود تا اي ـ ميلهاي خود را چك كند. اما پس از خواندن نخستين نامه غش مي كند و بر زمين مي افتد پسر او با هول و هراس به سمت اتاق مي دود و مادرش را نقش بر زمین میبیندو در همان حال چشمش به صفحه مانيتور مي افتد
گيرنده: همسر عزيزم

موضوع: من رسيدم

تاريخ: جمعه....سپتامبر
مي دونم كه از گرفتن اين نامه حسابي غافلگير شدي. راستش آنها اين جا كامپيوتر دارند و هر كسي به اين جا مي آيد مي تواندبراي عزيزانش نامه بفرستد من همين الان رسيدم و همه چيز را چك كردم. همه چيز براي ورود تو روبه راهه امیدوارم سفر تو هم مثل من بی خطر باشد فردا مي بينمت

کوه پنجم

از قله ی کوه میتوانیم همه چیز را کوچک ببینیم
افتخارات ما و غصه هایمان همه اهمیت خود را از دست میدهد,آنچه به دست آورده یا از دست دادهایم آن پایین میماند
از فراز کوهسار میبینی که دنیا چقدر وسیع است و افق به چه اندازه دور

(بخش کوتاهی از کتاب)

نویسنده :پائولو کوئیلو، مترجم:آرش حجازی

*****

مشخصات کتاب
تعداد صفحه: 252
نشر: کاروان -10 اردیبهشت، 1385
******

از راهنمایی آقای رشوند برای انتخاب کتاب ممنونیم

http://rashvand52.blogfa.com/

دوره کتابخوانی

عزیزان با هم قراری داشتیم که شما پیشنهاد کردید و بسیار عالی شروع شد و آن دوره های کتابخوانی بود اول همه دوستان مارا تشویق کردند و ابراز علاقه اما متاسفانه یکی یکی گرفتار شدند و دراین مورد ما را تنها گذاشتند تعطیلات مجال مطالعه برای بعضی از دوستان کمترباقی میگذارد اما هوا که رو به سردی میرود امکان بودن در خانه و کتابخوانی بیشتر میشود .من این شانس را دارم که هرروزدر فرصت بیست دقیقه ایکه بیرون دبستان دخترم منتظرتعطیل شدن مدرسه میمانم معمولا این فرصت را به دوست داشتنی ترین علایقم یعنی کتابخوانی اختصاص میدهم اگر یادتان باشد برای هر کتاب جدید از یکی از دوستانمان خواهش میکردیم بهترین ها را معرفی کند . دوست خوبمان آقای رشوند چند کتاب باارزش معرفی کردند که کوه پنجم پائولوکوییلو را انتخاب کردم و میخوانم .بدون اغراق بگویم که بی نظیر است .مشخصات کتاب را در اختیارتان میگذارم . امیدوارم برای پایان مهرماه علاقمندان آنرا بخوانندوبرایمان در این مورد چند خطی بنویسید

تاگور

نزد تو آمده ام تا لمس کنم تو را
قبل از آنکه روزم شروع شود
بگذار چشمانت دمی بر چشمان من
بیاسایند
بگذار که دلگرمی رفاقت تو را
با خود بر سر کاربرم
ای دوست من
ذهن مرا از موسیقی خود سرشار کن
تا بماند با من در گذر از
صحرای سر و صداها
بگذار که آفتاب عشق تو بر قلل
افکار من بوسه زند و بماند
در درۀ زندگی من
آن جا که محصول به عمل می آید

نصرت رحمانی

پاييز چه زيباست

مهتاب زده تاج سر كاج

پاشويه پر از برگ خزان ديده ي زرد است

بر زير لب هره كشيدند خدايان يك سايه باريك هشتي شده تاريك

رنگ از رخ مهتاب پريده

بر گونه ي ماه ابر اگر پنجه كشيده دامان خودش نيز دريده

آرام دود باد درون رگ نودان

با شور زند ني لبك آرام

تا سرو دلاران برقصد پر شورپر ناز بخواند

روز اول مدرسه

دبستان مهر هرگز فراموشت نمیکنیم

این حیاط مدرسه

این سپيدار كهن سالي كه هيچ از قيل و قال ما نمي آسود

اين كبوترهاي معصومي كه ما روزي به آن ها دانه مي داديم

اين همان كوچه همان بن بست

اين همان خانه همان درگاه اين همان ايوان همان در .......آه

از بيابانهاي خشك و تشنه از هر سوي صد فرسنگ

در غروبي ارغواني رنگ با نشاني هاي گنگ و دور

آمدم تا هفت سال از سر گذشتم رابشنوم شاید

از اشارت هاي يك در

از نگاه ساكت يك پنجره یک شیشه یک دیوار

(فریدون مشیری)

**********

باز گشایی مدارس مبارک

اجابت

مردى رابعه عدويه را گفت : خدا را نافرمانى كرده ام مرا خواهد پذيرفت ؟ و او گفت : اى واى بر تو! خدا روى برگرداندگان را به خويش مى خواند، چگونه روى آورندگان به خويش را نپذيرد؟

پنجره

گوش کن

یک نفر آنطرف پنجره بسته تو را میخواند

و نسیم، لای این پرده آویخته را میکاود تا تو را در یابد

نور خورشید که از منزل پر مهر خدا آمده است

لب درگاه تو در یک قدمی می ماند

قلب این پنجره از دست غم پرده به تنگ آمده است

پرده را برداریم دل این پنجره را باز کنیم

تا که آن نور سپید به سلامی آرام

لب این قفل گره خورده به چشمان تو را باز کند

گوش کن یک نفر در تو، تو را میخواند

و خدایت آرام در دل تنگ توآهسته تو را میکاود

رمضان

خلوتي مي طلبد گرم نيايش با دوست

گريه در حضرت او حال دگر مي خواهد

بايدت آگهي از درد دل افروختگان

رهگشايي به دل تنگ بشر مي خواهد

(مهدی سهیلی)

*********

طاعات همه دوستان مقبول درگاه حق

نغمه

اتاق محقرت را ترك كن ساز خود را بردار و به دامنه دشتهاي سبزرنگ بيا در گوشه دنجي بنشين و فارغ از آدم وآدميان بنواز بگذار دنيا به
هركجا كه مي خواهد برود آخر نيلوفران آبي در انتظار شنيدن نغمه های تو هستند

هنر

سوزن دوزی و آینه دوزی از صنایع دستی بلوچستان

از آنجا که در بلوچستان هر کجا به طبیعت نگاه میکنی رنگ خاکی شنهای کویری را میبینی و

در این طبیعت که گاهی طوفانهای شن بقدری شدید میشوند که باعث تلفات جانی هستند وهمه جاو همه چیز رنگ شنهای داغ بیابان را دارد ناگهان دیدن هنر و کارهای دستی که به دقت و حوصله همراه با رنگهای تند شاد با برق

آیینه های کوچک دوخته شده در زمینه پارچه های رنگی به ما نشان میدهد آ نجا که چشم بدنبال زیبایی و تنوع باشد به طبیعت رفته و اگر آنرا در طبیعت پیدا نکند خود خلق خواهد کرد به شور انگیزی و لطافت گلهای بهاری. او بازی رنگها رادر پارچه ها به نقش میکشد پارچه هایی که در هر یک سانت آن بارها سوزن فرورفته و هنر دست بلوچ حاصل جان لطیف ترین و زیباترین عضو خانواده یعنی زن ها و دختران است

درآرامش ریگهای داغ بیابان گوشه ای در خلوت خود زیبایی زاییده میشود کند و آرام اما ریشه دار مثل تولد جوانه های سبز بهاری

بهاری که هرگز تمام نمیشود

خانه پدر

همه سالهای کودکيم اينک به من مينگرد

من هنوز تمام کوله ام پر از نور است

و هنوز صدای آسمان را ميشنوم که به من سلام ميکند

زاهدان

چندین سال قبل پدرمان بدنبال ماموریتی اداری به این شهر سفر کرد و برای مدتی در اینجا زندگی کردند .در خانواده ما من تنهافرزندی هستم که در زاهدان به دنیا آمدم و بخش کودکی زندگیم را بین مردم با صفا و شرافتمند آن گذراندم

دراین شهر که هنوز هم بعد از سالها آب قابل خوردن فروشی است و آب لوله کشی بد طعم و مزه است مردمی زندگی میکنند که به دین اسلام پایبند و متعصب هستند و نیز قومیت خود را حفظ میکنند و به قوانین قومی خود احترام میگذارندمردانی جوانمرد و دلاور و زنانی بسیار پاکدامن داردبیشتراوقات سال هوا گرم و آفتابی سوزان دارد و تنها محصول آن خرماییست که کیفیت چندان خوبی نداردصنایع دستی آن سفال و سوزن دوزی خاص همین سرزمین است بیشتر نواحی آن کویری و بعضی مناطق کوهستانهای سخت و به هم پیوسته داردمردم بلوچ بندرت با اقوام دیگر ازدواج میکنند و پایبندی آنها به اصول اخلاقی انسانی مثال زدنی است. آنچه در قسمتهای بعدی خواهید دید ره آورد سفرم به زاهدان است شهری که زیباترین دیدنیهای آن نه ساختمانهای قدیمی ونه مناظر دل انگیز طبیعی آن بلکه برق صفا و پاکی چشمان مردمیست که در اقلیت قومی خود سعی میکنند اصول زندگی خودرا حفظ کنند ...آنهم با دست خالی

لباس محلی

اقوام بلوچ برای لباس محلی خودشان خیلی اهمیت قائل هستند و پوشش بچه ها از همان کودکی لباسهای زیبای پدرانشان است

گوشی سامسونگ

چند پسر بچه دست فروش در یکی از بازارهای شلوغ . نکته بسیار جالب اجتماعی موبایل پسر ایستاده در سمت راست تصویر است !!وقتی از کنارشان رد میشدم با مهارت خاصی از آن استفاده میکرد با لبخند به او گفتم اجازه میدید ازشما عکس بگیرم ؟ موبایل را گذاشت داخل جیب لباسش گفت بله ...گفتم نه... با موبایلت ...!گفت باشه

شاید فکر میکرد چه اهمیت دارد با موبایل یا بدون آن

نوجوانان

این عزیزان با محبت و صفای خاص خودشان حاضر شدند از آنها عکس بگیرم زنها و دختران بلوچ بسیار بندرت در خیابانها رفت و آمد میکنند

برای دیداد عزیز

اولین هنرستان فنی پسرانه زاهدان

سه نفر از برادرانم در اینجا درس خواندند

دبستان مهر

اینجا دبستان مهراست که من و چهار نفر از خواهرهای دیگرم دراین مدرسه درس خواندیم

عکسی که در بالا میبینید کلاسی است که سی و شش سال قبل برای اولین بار درآن به کلاس اول رفتم و وارد اجتماع شدم

سفر

عزیزان چند روزی عازم سفر هستم

در حالی که صدای قدمهای پاییز همه جای ایران عزیزمان شنیده میشود وبادهای سردشبانه خبراز تغییر و تحول فصول دارد به جنوب گرم و به دامن کویر آفتاب زده بلوچستان میروم

دلم برای یکایک شما مهربانان تنگ خواهد شد

زاهد

درویشی به نزد پادشاه رفت پادشاه به او گفت : ای زاهد.....درویش گفت :زاهد تویی

شاه گفت همه عالم از آن منست چگونه میتوانم زاهد باشم

وتو درویش مسکین زاهد نباشی ؟ درویش جواب داد

عکس حقیقت گفتی دنیاوآخرت و ملک همه از آن منست و

من عالم را گرفته ام که هرکجا میخواهم بروم و هر کجا میخواهم بنشینم

زاهد تویی که به این کاخ و البسه قناعت کرده ای

(فیه مافیه - مولوی)

شوکا

به باغ می آ یی .... شکوفه ای بیدار میشود

و شقایقی که به پیشوازت شکفته
به خواب می آیی..... فرشته ای در شب بیدار میشود
و سرودی که سر داده میشود
می آیی
می شکفی و میبینی که کلام از تو سیراب میشود
ومن چهار فصل سال بر شانه ام
سنگینی دو برگ بر چشمانم
تنها مینگرم این کشف جدید ثانیه ها را
و عشقی بر افکارم بی تاب کرده
آواز دستهایم را

در جنگلی که در آتش است
باران را صدا کن

عمران صالحی

درخت را به نام برگ

بهار را به نام گل

ستاره را به نام نور

کوه را به نام سنگ

دل شکفته مرا به نام عشق

عشق را به نام درد

مرا به نام کوچکم صدا بزن

تا گور

روزی به هنگام برآمدن آقتاب جهان دیگر

برایت این ترانه را خواهم خواند

تورا پیش از این در روشنای زمین

در عشق انسان

دیده ام

مادر

عزيز دلم آقاي وثوق با چه زباني مي شود از عزيزي كه زیباترین بخش وجودش را هديه مي كند سپاسگزاري کرد

هر شاعري كه مي سرايد بخشی از وجودش را حبه مي كند

و از اين هديه زيبا كه اشك از چشمانم جاري كرد دنيا دنياسپاسگزارم

.پسرم در همه كارها موفق باشي دعاي من بدرقه راهتان

(مادرهمیشه دعا گویتان _ مهری)

مهدی سهیلی

زندگی زيباست، كو چشمي كه « زيبائي » ببيند ؟
كو « دل آگاهي » كه در « هستي » دلارائي ببيند ؟

صبح ها « تاج طلا » را بر ستيغ كوه، يابد
شب « گل الماس » را بر سقف مينائي ببيند

ريخت ساقي با ده هاي گونه گون در جام هستي
غافل آنكو « سكر » را در باده پيمائي ببيند
شكوه ها از بخت دارد « بي خدا » در بيكسي ها
شادمان آنكو « خدا » را وقت « تنهائي » ببيند

زشت بينان را بگو در « ديده » خود عيب جويند

زندگي زيباست كو چشمي كه « زيبائي » ببيند ؟

بزرگمهر

کسی لیاقت سرفرازی و سروری را دارد که فروتن و بخشنده باشد ، بکوشد ، بجوید ، با همراهان همدل در طلب دانش و تجربه سفر کند ، و همیشه با همه کس به مدارا و آهستگی رفتار نماید

گل و بلبل

يكي از مسافران ِ عصر ِ ويكتوريا در توصيف ِ ايران گفت كه ايران سرزمينيست كه مردمش روي فرشهاي ابريشم راه مي روند و به نظم سخن مي گويند. سرزمين ِ ايران به سرزمين ”گل و بلبل“ معروف است كه البته ايندو رمز ِ ”معشوق و عاشق“، ”زيبايي و عشق“ و يا به زباني بهتر رمز ِ ”زيبايي شناسي و شعر“ است. به اين ترتيب كه

”گل“ در ادبيات ِفارسي رمز ِ ”زيبايي شناسي“ است و”بلبل“ رمز ِ ”شعرسرايي“است

(الهی قمشه ای)