آخر پرو بالي بزن بشكن قفس را
آزاد باش اين يك نفس را
از اين ملال آباد جانفرسا سفر كن
پرواز كن........... پرواز كن
از تنگناي این تباهي ها گذر كن
در مورد خانه پدر
- « قا ئینی »
- عکسی که در ابتدای وبلاگ ما میبینید مادر مهربانمان است . اولين معلم عشق ، محبت بی چشمداشت و فداکاری ، شور و نشاطش به ما اميد ميدهد و برق چشمانش توان بودنمان را زياد ميکند . همه خانواده و دوستان زير سايه پر مهر ايشان که در سن هشتاد وپنج سالگی هستند ، از اين لطف خدا بهره ميگيريم
5 comments:
سلام وبلاگ خوبی داری ...اما اگه میتونستی همین قطعات ادبی رو به زبان امروزی تر بنویسی عالی میشد...موفق باشی
کاش روزی از قفس تنم رها بشم برای آنروزم دعاکن
قفس گاه موجب آسايش است وراحت ولي راحتي گاه بيهودگي وتن آسايي به دنبال مي آورد
سلام
وقتی پرنده ای زندانی قفس می شود
تردید در من زاده می شود
مبادا پرنده به روز مرگی قفس عادت کند و خاطرات جولانهایش را در آسمان لاجوردی به فراموشی بسپارد
مبادا خورد و خوراک پرچرب داخل قفس
پرنده را مرغ طمع ورز پرورش دهد
ارادتمند هرانک
سلام. ممنون از این که همیشه به وبلاگ من سر می زنید. خیلی خوشحال شدم که رشته تحصیلی شما تاریخ بوده. امیدوارم باز هم به ما سربزنید و ما رو از نظرات خودتون بی نصیب نگذارین.
Post a Comment