نادر ابراهیمی

برای دگرگون کردن جهانی چنین افسرده وغمزده وشفا دادن جهانی چنین دردمند ،طبیب حق ندارد برسر بالین بیمارخویش بگرید و دقایق ِ معدود ِ نشاط را از سالهای طولانی حیات بگیرد. چشم کودکان و بیماران به نگاه مادران و طبیبان است .اگر در اعماق آن حتی لبخندی محو ببینند، نیروی بالندگی شان چند برابر می شود

عزیزمن

این بیمارکودک صفتِ خانـۀ خویش را ازیاد مران !من محتاج ِ آن لحظه های دلنشین لبخندم - لبخندی درقلب، علیرغم همه چیز

*******

گزیده ای از «چهل نامه ی کوتاه به همسرم »نوشته نادر ابراهیمی