وقتی دل سودایی میرفت به بستان هابی خویشتنم کردی بوی گل و ریحان ها
گه نعره زدی بلبل گه جامه دریدی گل
تا یاد تو افتادم از یاد برفت آنها
تا خار غم عشقت آویخته در دامن
کوته نظری باشد رفتن به گلستانها
گویند مگو سعدی چندین سخن از عشقش
میگویم و بعد از من گویند به دورانها
6 comments:
سلام
بوی ریحان بوی یار را به ارمغان می اورد
بوی یار بوی بستانهای سر سبز
وایچه وسوسه انگیر است
این شعر سعدی را نشنیده بودم . سعدی و این همه عاشقی؟
در مقابل این شعر فوق العاده هیچ اظهار نظر دیگری نمیشود کرد . کامل و عالی
مثل هميشه خانه پدر و پذيزايي با ابيات زيباي بزرگان
اميدوارم جمعه خوبي داشته باشين
پذيرايي
در برابر شور و عشق یار همه چیز بی معنی است و همه چیز با معنی است فقط با یاد یار
Post a Comment