Wednesday, December 12, 2007

بهار سعید


چشمـان مــرا به "بــلخ" زیبا ببرید
د ستان مرا به لمــــــس "با با" ببرید
خـا کســـتر قـلـب داغ هـجـرت زده است

بر سـینـــــه ی داغــدار "بکـوا" ببرید
یا پیکـر مـن روان آمـــــــــو داریــد

یـا روح مــرا بـه جســــــم دریـا ببرید
ســوز جـگــــر نشــسته در خـونـم را

بــر مــرهــم "قنــــد هار" بی ما ببرید
خشت وگل و سنگ از استخوانم سازید

بـــر ســاخــتــن "کـابــل" فـــردا ببرید
صــد بوســه ی عــاشــقانه از لـبـهـا یـم

برچهــره ی سنگ سنگ کوه ها ببرید
دامـن ، دامـن شــگفـــتـن شــعــرم را

بر جلــوه ی لا له های صـــحرا ببرید
*********
برای خیرمقدم به وبلاگ کوچ به جمع دوستانمان که مهاجرین و خواهران و برادران افغانی ما هستند شعر زیبایی از خانم بهارسعید شاعر افغانی را برایتان انتخاب کرده ایم به امید روزی که آرزوی هیچ کس مردن در وطن نباشد

4 comments:

Anonymous said...

واژه افغان را در گوگل سرچ کردم با شما آشنا شدم . دست مریزاد . خداوند نگهدارتان

Anonymous said...

بانوی عزیز با سلام
حس انسان دوستیتان را میستایم.
از کامنت زیبایی هم که گذاشته بسیار متشکرم
از معرفی وبلاگ کوچ هم سپاسگذارم.

Anonymous said...

سلام
افغانستان با تاریخ پر فراز و نشیبش
می رود تا اینده روشنی را برای مردان و زنان این مرزو بوم رقم بزند
یاد احمد شاه مسعود چریک وطن دوست افغانی بخیر

Anonymous said...

اين شعر با روح من خيلي سازگار است فكر كنم در دنيا هيچ كشوري مانند ايران و افغانستان داراي ادبيات و احساسات به اين لطيفي نباشد