Friday, September 7, 2007

زاهد

درویشی به نزد پادشاه رفت پادشاه به او گفت : ای زاهد.....درویش گفت :زاهد تویی
شاه گفت همه عالم از آن منست چگونه میتوانم زاهد باشم
وتو درویش مسکین زاهد نباشی ؟ درویش جواب داد
عکس حقیقت گفتی دنیاوآخرت و ملک همه از آن منست و
من عالم را گرفته ام که هرکجا میخواهم بروم و هر کجا میخواهم بنشینم
زاهد تویی که به این کاخ و البسه قناعت کرده ای
(فیه مافیه - مولوی)

13 comments:

Anonymous said...

سلام. یادداشت امروزتون واقعا زیبا بود.
چند روزی واقعا کار داشتم و نتونستم وبلاگ رو به روز کنم اما دوباره در خدمت همه بازدیدکنندگان هستم.

Anonymous said...

البته آن مال پادشاههای قدیم بود که امکانات نداشتند پادشاهان الان باداشتن بهترین امکانات تکنولوزی بتمام دنیا دست دارند وبا هواپیماهای اختصاصی بجاهائی می روند که دست کسی بآنها نمی رسه

Anonymous said...

خانم قایینی نوشته بودید ایمیلم را بدم که سایت کتاب و شعرهای عمران صالحی را برایم میفرستید دستتان درد نکند خیلی خوشحال میشوم
kh_amini@yahoo.com

Anonymous said...

چقدر جالب است بعضی از حرفهار ا هر چقدر می شنویم برایمان تازگی دارد

Anonymous said...

ملك آزادگي و كنج قناعت گنجي است
كه به شمشير ميسر نشود سلطان را
واقعا چه كتاب بي نظيريست فيه مافيه
من اگر مجتهد بودم خواندن اين كتاب را بر هر اهل دلي واجب مي كردم

Anonymous said...

دنيا مال من است كه چون خوباني مثل شما ودنيايي با اين دستگاه جادويي دارم
عكسهاي بچگي ام را هم دوست دارم ودلم مي خواهد همه شما ها دوستانم مرا از كودكي ببينيد تا بيشتر بامن آ شنا شويد

Anonymous said...

شهريور عزيزم
حقا كه معلمي غم درون چشم مرا هيچ كس نمي بيند حتي مادرم از طفوليت تا كنون سينه ام گنجينه خاك گرفته غمگيني است كه روي انرا باپارچه سفيد پوشاندم كه ديگران نفهمند وخودم هم فراموش كنم چه كنم كه از نگاه تيز تو در امان نبود روزي اگر شد روبرو برايت ميگويم دوستت دارم
از يادداشت فروردين هم ممنونم گل بيتا راببوس

Anonymous said...

آنچه در قلبمان احساس مي كنيم همان است .اگر در قلبمان خودرا در آزادگي و وارستگي بدانيم همانيم و اگر اسير مظاهر باشيم همان .فرق نمي كند در كاخ باشيم يا در كوخ

Anonymous said...

نيناي عزيزم هميشه لبت شاد و دلت خوش باشد .همه ما در دل غم داريم ولي آن كسي كه غم آنهارا رشد مي دهد ارزش دارند .خدا نيارد كه غم انسان را ذليل كند .و تو عزيزم با غم دلت به رشد و آزادگي رسيده اي كه مباركت باشد

Anonymous said...

قدیمی ها خیلی حرفها میزدند که حالا فهمیدیم درست بوده

Anonymous said...

فکر کنم شما معلم هستید که خیلی کوتاه و قشنگ درسهای بزرگ زندگی را در یک جمله یاداوری میکنید
خیلی لذت بردم و در کتابچه کلمات برگزیده که مخصوص شخص خودم است یادداشت کردم
باز هم به شما سر میزنم

Anonymous said...

وبلاگ جالبی دارید شما اهل الموت هستید ؟

Anonymous said...

سلام
مولوی نگاهش به دنیای پیرامون زیباست این پیر بلخ مسائلی را مطرح می کند که به حیرت می افتم
هرانک