آندره ژيد

آه! چه كارها كه هرگز نكرديم و مي توانستيم بكنيم... اين زبان حال بسياري از مردم در لحظه ترك حيات است چه كارها كه مي بايست بكنيم و هرگز نكرديم! چون به ملاحظاتي پايبند بوديم، فرصتي مناسب را انتظار مي كشيديم، تنبلي مي كرديم و براي اين كه مدام به خود مي گفتيم: چيزي نيست هميشه فرصت خواهيم داشت!زيرا نمي دانستيم هر روزي كه مي گذرد بي جانشين و هر لحظه نايافتني است. زيرا تصميم گيري، تلاش و عشق ورزي را به وقتي ديگر وانهاده بوديم

سپس (اين مردم) چنين خواهند انديشيد

آه! اي كه خواهي آمد، زيرك تر باش

دم را غنيمت شمار
*************
عکس انتخابی برای این بخش

از وبلاگ ((شبهای الموت)) انتخاب شده است
http://alamutnights.blogfa.com/