Friday, November 2, 2007

اوشو


زندگی فی نفسه مانند یک بوم نقاشی سفید است .هر چه برروی آن بکشی همان میشود . می توانی رنج و محنت را برروی آن نقاشی کنی از طرف دیگر می توانی نقش شادی و خوشبختی برآن بیفکنی . شکوه و عظمت وجود انسانی تو در این آزادی خلاصه می شود . دلیل اینکه در دنیا این همه رنج و عذاب وجود دارد این است که آدمها نادان هستند و نمی دانند برروی این بوم چه نقاشی کنند

8 comments:

Anonymous said...

زندگی هنر نقاشی کردن است بدون استفاده از پاک کن. سعی کنیم همیشه طوری زندگی کنیم که وقتی به گذشته برمیگردیم نیازی به پاک کن نداشته باشیم...

Anonymous said...

غم و شادی در کنار هم معنی پیدا می کنند
در این صورت غم دیگر نابود کننده وجود آدمی نیست
در این حال غم به یک حزن تبدیل می شودحزنی که دلچسب است از همان حزنهائی که گهگاه در غروب روزهای پائیزی به ما دست میدهد

Anonymous said...

الان ديگه احتياجي به قلم مو و بوم نيست ميشه با لنزهاي ديجيتالموت زيباييها رو روي سنسورهاي حساس و با كيفيت روحمون ثبت كنيم

Anonymous said...

بانوی عزیز با سلام
به قول اخوان:هی فلانی زندگی شاید همین باشد

Anonymous said...

کاشکی به موقع بفهمیم و درست زندگی کنیم نه اینکه موقع پیری بفهمیم عمرمون بیخود هدر شده

Anonymous said...

بیننده های وبلاگ شما انقدر فهمیده و در سطح بالایی هستند که خجالت میکشم نظرهای پیش پا افتاده ام را بنویسم . همیشه میام به خانه پدر اما به این دلیل چیزی نمینویسم

Anonymous said...

با سلام
بنده این روزها با کتاب اوشو که هدیه عزیز شما دوست گرامی است لحظات معنوی خوبی را تجربه می کنم درایت بودا را در اوشو دیدم اما زیر درخت بودی که بودا به بیداری رسید بلکه اورا در میان مردم در تلاش برای زندگی دیدم

Anonymous said...

آنچه تو از زندگي تصور كني زندگيت همان است .تو مي تواني بهترين ها را از بد ترين حوادث بيابي و خود را به بالندگي برساني .چه نقاشي خوبي بكشي چه بد در هر حال از هر كدام بايد درس بگيري نه اين كه افسوس بخوري .زمان خيلي تنگ است .فرصت افسوس خوردن نداري فقط تا هستي بايد بسازي بهترين هاي فكرت را